Zouthappen en laatste dansjes - 15.08

Het einde van de fijne tijd in Sri Lanka komt eng dichtbij... We vertrokken in de ochtend uit Kirinda naar het hostel in Mirissa. Onderweg vermaakten wij ons met wat "black stories", waarbij je goed moet opletten en een moordzaak oplossen kan, hartstikke (gek woord, schrijf ik het goed?)-leuk maar ik werd vaak afgeleid door de mooie omgeving van srilankii die ik nog even extra goed in mijn geheugen wou prenten.

Na bij ons laatste hostel een tosti naar binnen gepropt te hebben hees ik mij vlug in mijn badpakkie en plonste ik de zee in. We werden alle kanten opgesleurd door de sterke stroming en ondergeduwd door hoge golven. Dit klinkt eng, was het soms ook wel, maar het was vooral heel hard lachen (zouthappen) en genieten van de verkoeling. Na een uurtje waren we dan ook kappot, genoten van de laatste zonnestraaltjes en "wajoooowden" naar de hoge golven die in de zee dansten.
We verplaatsten ons naar een strandtentje, waar de cocktails op tafel verschenen. Ik, die niet tegen sterke drank kan, genoot van een pineapple/coconut sappie en van het prachtige schouwspel aan kleuren in de lucht. Fijn dat ik hier gewoon mijn eigen ding kan doen en groepsdruk geen kwestie is. Whatever dat ik niet dronken wil worden, niks geen "heh wat ongezellig", naar mijn hoofd geslingerd krijgen. Tuurlijk blijft het een feit dat de één drank 'belangrijker' vind dan de ander, maar er wordt niet lullig gedaan wanneer ik het bij een bierie houd of een cola bestel. Chill voor diegenen die zonder zorgen zo'n gezellig gekleurd drankje kunnen opslobberen, maar echt missen doe ik het niet. Liever no cocktail, dan naar een wc rennen moeten.

's Avonds was de ekkkte laatste avond. Ik was alles vooral zo lang mogelijk aan het proberen te rekken. Na het eten, sommigen hadden de halve zee aan vis op hun bord, verplaatsten wij ons naar een strandtentje met muziek en deed ik nog wat fijne dansjes. De verkoeling zocht ik op in de zee, iets wat begon met pootje baden eindigde al snel in een kletsnatte broek.

Eenmaal aangekomen in het hostel gingen veel al direct naar bed en hadden Nienke en ik vooral een gevoel van weerstand tegen het einde van de laatste avond. Met half dichte oogjes bleven we dan ook nog even hangen, maar toen we ons realiseerden dat er niet meer echt iets ging gebeuren qua funlevel, sleepten ook wij onszelf naar bed. De volgende ochtend zou een yogales om 8uur op het programma staan, maar ik wist al dat ik deze zou skippen.